De Verbindingsdag van 16 november heeft als onderwerp Verdraagzaamheid. Het is een breed en omvattend onderwerp en heeft veel invalshoeken. Verdraagzaamheid naar jezelf, naar de ander, naar andere geloven, naar andere volken en rassen. Ik weet nog dat bij ons thuis vroeger nogal veel oordeel was over de buren die een andere levensstijl hadden dan wij. Ik maakte daar als kind uit op dat alleen wij het juiste deden. Dat zal bij veel, misschien wel de meeste, mensenkinderen zo zijn gegaan.
Bij mij blijven toch nog steeds vragen hangen: zoals bijvoorbeeld betekent verdraagzaamheid dat je alles maar moet accepteren, dat we geen grenzen mogen trekken? Natuurlijk moeten wij grenzen trekken, maar hoe? Hoe te doen zonder de ander af te wijzen en te kwetsen dus wel in respect en zonder mijn overtuigingen op te leggen. En nog veel meer vragen komen naar boven. Ik hoop dat veel van deze vragen met elkaar op de Verbindingsdag beantwoord kunnen worden. Ik wil dat niet van te voren al uitwerken, want juist door met elkaar aan de slag te gaan kunnen er mooie uitkomsten komen. Toch is het goed om hier over al wat te filosoferen in jezelf.
Mijn hoger Zelf geeft aan dat het woord verdraagzaamheid in een ander/nieuw Licht geplaatst kan worden. Dus ook ik ben zoekende naar de omkering van deze invulling.
Woorden kunnen zowel positieve als negatieve associaties oproepen. 16 november is het de dag van de verdraagzaamheid. Ook Zohra Noach gebruikt verdraagzaamheid als zevende Kernkwaliteit. Dus vroeg ik mezelf af; waarom roept dit woord bij mij een negatieve associatie op? Iemand verdragen, een situatie verdragen; klinkt zo arrogant in mijn oren; zo van nou ja het moet nu eenmaal. Waarschijnlijk omdat ik in het verleden vaak hoorde; ‘ik kan het niet verdragen als…. en nou ja als het moet dan verdraag ik het maar’.
Ik realiseer me nu dat ik eigenlijk meer bezig ben geweest in mijn overpeinzingen met onverdraagzaamheid.
Toen ik aan Jan, mijn echtgenoot, vroeg welke associatie hij had, kwam daar direct het antwoord; ‘heel actief iemand respecteren’. Ik was verbaasd, zo had ik er nooit naar gekeken. Dus ben ik maar eens heel actief op zoek gegaan naar de algemene betekenis en bij meZelf te rade gegaan. Op internet vond ik onderstaand stukje. Wat ben ik blij dat ik nu ook een positieve associatie heb kunnen ontvouwen over het woord ‘Verdraagzaamheid’.
Internet: Verwant aan lankmoedigheid is het begrip ‘verdraagzaamheid’: medemensen accepteren zoals ze zijn, bereid zijn samen met hen op te trekken ook al hebben ze een andere levensstijl dan jij, begrip hebben bij hun tekortkomingen en moeiten. Bijbel: “Wees altijd bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar liefdevol.” (Efeziërs 4:2, GNB1996)
Wie lankmoedig is, leeft ook in vrede met zijn medemensen. Dat is het gevolg van verdraagzaamheid en vergevingsgezindheid: “Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven… Laat in uw hart de vrede van Christus heersen, want daartoe bent u geroepen als de leden van één lichaam.” (Colossenzen 3:13,15, NBV2004)
Bovenstaande wil dus niet zeggen dat je het met iedereen eens moet zijn of vrienden moet worden. Wat volgens mij van belang is, is dat we elkaar kunnen laten zijn in het anders zijn en elkaar daar niet op moeten aanvallen. Dat vraagt nu nog vooral om inzicht, om gesprek, want onbekend is vaak nog onbemind. Dit laatste mogen spiritueel ingestelde mensen los laten. Ook onbekend mag bemind worden. Ook al is de ander onverdraagzaam; ik kies voor verdraagzaamheid.
Johanna van der Hoogt-van de Castel Leeflang
